De afgelopen weken heb ik telkens getracht om iedere week een blogbericht te posten. De ene keer met al wat meer succes dan de andere.
Mijn ervaring met dit hele bloggedoe heeft me doen nadenken over het begrip journalist, en hoe deze kan en moet omgaan met de nieuwe media. Er is veel meer dan enkel een krant, een tijdschrift en televisie- of radiouitzendingen op de oude vertrouwde wegen. Nieuwe media kennen een enorme opmars en naar mijn eigen bescheiden mening zal dat steeds meer op het voortouw komen.
Mediabedrijven, journalisten en ook de gewone bevolking zal moeten leren omgaan met het internet en de nieuwe toepassingen die daaruit voortvloeien. Wanneer dat niet het geval is, zullen deze bedrijven een heel moeilijke tijd tegemoet gaan en zo de aansluiting missen en uiteindelijk uitgerangeerd worden in het nieuwe herschapen medialandschap.
Het is van levensbelang voor de journalist om op de hoogte te blijven van alle nieuwe ontwikkelingen en het nieuws van overal te halen. De conventionele wegen zijn te beperkt geworden en er komt ook meer informatie van burgers die op twitter een bericht plaatsen dat misschien wel een meerwaarde biedt.
Dus men moet zeker en vast uitkijken wat de nieuwe media allemaal in petto kan hebben.
woensdag 22 december 2010
zondag 19 december 2010
Olaf Koens, blogger en freelance journalist in Rusland
Afgelopen maandag had ik een gesprek met Olaf Koens over zijn blog http://www.olafkoens.nl
Het interview is hieronder te beluisteren.
zondag 12 december 2010
Voor wie nu al de trendsetter van 2011 wil zijn!
Ja hoor, je leest het goed. Er is Facebook,dat al ruim de kaap van het half miljard gebruikers overschreden heeft maar een andere is bijvoorbeeld twitter, een website waar de gebruiker hele kleine berichtjes kan achterlaten en mensen elkaar op de voet kunnen volgen.
In België was netlog heel populair, facebook slokt zijn kleine broertje nu wel op, als men de laatste statistieken mag geloven. Netlog was heel lang de grootste profielenwebsite in België en ook wereldwijd is het nog steeds een grote speler. En voor de alternatievelingen, die het graag wat gemoedelijker hebben en van een simpele layout houden is er noxa, met enkele tienduizenden leden in België, die zich vooral focust op de jongeren tot en met 20 jaar.
Maar er is nu dus ook iets helemaal anders voor iedereen die niet zijn gading vond in bovenstaande netwerksites. Ooit al gehoord van Diaspora of Path?
Neen? Let dan goed op want hier komen de nieuwe trends voor 2011.
Nu is er Diaspora.
Dat is een nieuw sociaal netwerk dat door 4 studenten uit de grond is gestampt en een tegenhanger wil zijn voor facebook. De 4 studenten van de New York University ergerden zich blauw aan de privacyperikelen waarmee Facebook zich inlaat. Afgelopen zomer kondigden ze de komst van hun website aan. Een website die volgens hen rekening zou houden met wat de gebruiker wil. Deze zou dus ook de volledige controle over zijn persoonlijke informatie behouden. Conclusie: Een goede vervanging voor iedereen die zich ergert aan de vele privacyproblemen waarmee facebook en consorten te maken heeft.
Path is er voor alle mensen die genoeg hebben van constant een vriendschapsverzoek te krijgen van mensen die ze misschien twee keer gesproken hebben. Zijn dat wel vrienden? Bij Path kan men slechts 50 vrienden toevoegen; een select groepje dat je vertrouwt en waarmee je zaken kan delen.
Voordelen bij deze sociale netwerksites is de betere privacymogelijkheden die je nog beter beschermen.
Enig nadeel bij deze sociale netwerken is, waarom zou iemand nog een sociaal netwerk erbij nemen. Het internet krioelt er al van, en ziet men door de bomen het bos nog wel?
Bron: MediaWeek
In België was netlog heel populair, facebook slokt zijn kleine broertje nu wel op, als men de laatste statistieken mag geloven. Netlog was heel lang de grootste profielenwebsite in België en ook wereldwijd is het nog steeds een grote speler. En voor de alternatievelingen, die het graag wat gemoedelijker hebben en van een simpele layout houden is er noxa, met enkele tienduizenden leden in België, die zich vooral focust op de jongeren tot en met 20 jaar.
Maar er is nu dus ook iets helemaal anders voor iedereen die niet zijn gading vond in bovenstaande netwerksites. Ooit al gehoord van Diaspora of Path?
Neen? Let dan goed op want hier komen de nieuwe trends voor 2011.
Nu is er Diaspora.
Dat is een nieuw sociaal netwerk dat door 4 studenten uit de grond is gestampt en een tegenhanger wil zijn voor facebook. De 4 studenten van de New York University ergerden zich blauw aan de privacyperikelen waarmee Facebook zich inlaat. Afgelopen zomer kondigden ze de komst van hun website aan. Een website die volgens hen rekening zou houden met wat de gebruiker wil. Deze zou dus ook de volledige controle over zijn persoonlijke informatie behouden. Conclusie: Een goede vervanging voor iedereen die zich ergert aan de vele privacyproblemen waarmee facebook en consorten te maken heeft.
Path is er voor alle mensen die genoeg hebben van constant een vriendschapsverzoek te krijgen van mensen die ze misschien twee keer gesproken hebben. Zijn dat wel vrienden? Bij Path kan men slechts 50 vrienden toevoegen; een select groepje dat je vertrouwt en waarmee je zaken kan delen.
Voordelen bij deze sociale netwerksites is de betere privacymogelijkheden die je nog beter beschermen.
Enig nadeel bij deze sociale netwerken is, waarom zou iemand nog een sociaal netwerk erbij nemen. Het internet krioelt er al van, en ziet men door de bomen het bos nog wel?
Bron: MediaWeek
zondag 5 december 2010
Hoe Yves Leterme van een interview een monoloog maakte!
Zondagmorgen, zoals altijd is er op zondagmorgen op één de zevende dag. Dit keer ontbraken natuurlijk de politici niet. Bart De Wever kwam praten over de onderhandelingen, maar ook de aftredend premier Yves Leterme, dé man van 800 000 stemmen bij de federale verkiezingen van 2007.
Ivan De Vadder zou hem namelijk interviewen, maar dat was buiten de wil van Leterme Yves zelf gerekend. De Vadder stelde zijn vragen maar de eerste minister deed lustig door in waar politici allemaal zeer gedreven in zijn, namelijk het blijven praten zonder echt iets nieuws te vertellen. een gefrustreerde Ivan De Vadder vond er niets beter op dan recht te staan en Leterme de camera aan te bieden zodat die rustig voort kon doen met zijn monoloog.
De monoloog van Leterme ging ruim twee minuten lang door, terwijl De Vadder toch nog af en toe probeerde om de eerste minister tot bedaren te krijgen en te roepen dat dit geen regeringsspeech was. De reacties achteraf waren verdeeld. Sommigen vonden dat De Vadder zijn boekje wat te buiten was gegaan en anderen hadden dan weer kritiek op de manier waarop Yves Leterme halsstarrig doorging met zijn 'toneelstukje'. Historische beelden, dat is zeker, beelden waar zeker nog naar teruggeblikt zal worden in de talrijke jaaroverzichten van 2010.
Het filmpje kan u hieronder bekijken.
Het is niet de eerste uitschuiver die Leterme maakt, eerder zong hij al het Frans volkslied toen een reporter van RTBF hem vroeg of hij het het Belgisch volkslied kende en hij het kon zingen. Al lachend zong hij het verkeerde volkslied en lachte hij wat groen toen de reporter vroeg of dat wel de Brabaçonne was.
Hieronder kunt u nog even herinneringen ophalen
Wil u desondanks nog meer bloopers ontdekken, raad ik u aan om een kijkje te nemen op youtube. Zo ziet u maar, de zevende dag heeft al lang zijn oubollig en saaie reputatie van zich afgegooid. Het programma biedt tegenwoordig meer dan alleen maar de politieke babbels, het biedt ruimte aan cultuur en actualiteit.
bron: DeRedactie
Ivan De Vadder zou hem namelijk interviewen, maar dat was buiten de wil van Leterme Yves zelf gerekend. De Vadder stelde zijn vragen maar de eerste minister deed lustig door in waar politici allemaal zeer gedreven in zijn, namelijk het blijven praten zonder echt iets nieuws te vertellen. een gefrustreerde Ivan De Vadder vond er niets beter op dan recht te staan en Leterme de camera aan te bieden zodat die rustig voort kon doen met zijn monoloog.
De monoloog van Leterme ging ruim twee minuten lang door, terwijl De Vadder toch nog af en toe probeerde om de eerste minister tot bedaren te krijgen en te roepen dat dit geen regeringsspeech was. De reacties achteraf waren verdeeld. Sommigen vonden dat De Vadder zijn boekje wat te buiten was gegaan en anderen hadden dan weer kritiek op de manier waarop Yves Leterme halsstarrig doorging met zijn 'toneelstukje'. Historische beelden, dat is zeker, beelden waar zeker nog naar teruggeblikt zal worden in de talrijke jaaroverzichten van 2010.
Het filmpje kan u hieronder bekijken.
Het is niet de eerste uitschuiver die Leterme maakt, eerder zong hij al het Frans volkslied toen een reporter van RTBF hem vroeg of hij het het Belgisch volkslied kende en hij het kon zingen. Al lachend zong hij het verkeerde volkslied en lachte hij wat groen toen de reporter vroeg of dat wel de Brabaçonne was.
Hieronder kunt u nog even herinneringen ophalen
Wil u desondanks nog meer bloopers ontdekken, raad ik u aan om een kijkje te nemen op youtube. Zo ziet u maar, de zevende dag heeft al lang zijn oubollig en saaie reputatie van zich afgegooid. Het programma biedt tegenwoordig meer dan alleen maar de politieke babbels, het biedt ruimte aan cultuur en actualiteit.
bron: DeRedactie
zondag 28 november 2010
Applécation?
Iedereen kent de vaste waarden wel in ons medialandschap.
Bij de kranten denken we onmiddelijk aan Het Laatste Nieuws, de grootste krant van Vlaanderen, De Morgen een krant met linkse, socialistische roots. Maar ook De gazet van Antwerpen, het belang van Limburg zijn vaste waarden die iedereen wel kent, zelfs al is dat maar van horen zeggen.
Wat velen niet weten is dat er naast deze kranten ook bepaalde websites zijn die de minder vertegenwoordige stem laat horen in het medialandschap. Zo is er de website dewereldmorgen.be die een andere weg opgaat dan de traditionele kranten.
Zij brengen meer alternatieve gedachtegangen aan de oppervlakte. Want wat merken we, dat in de kranten de berichten alsmaar meer op elkaar beginnen te lijken en er steeds minder verscheidenheid te lezen valt. De berichten komen vaak van hetzelfde agentschap.
Mediakritiek heeft daar een broertje aan dood. Zij brengen nieuws dat vaak de gewone media niet haalt, wegens te ingewikkeld of gewoon oninteressant voor het grootste deel van de bevolking. Nieuws dat daarvoor niet minder goed is. Zo kan je over heel diverse zaken stukken lezen.
Een van de positieve punten aan de website van mediakritiek is dat er ruimte is voor opinie, en zeggenschap van de lezer. Zij kunnen hun mening plaatsen bij elk artikel, dat kan je niet zeggen van de kranten, zij kiezen zelf wie of wat er gepubliceerd wordt.
Misschien een kanttekening, op het eerste zicht lijkt de website ietwat rommelig, maar eenmaal je weet hoe je van hot naar her kan gaan, vormt dat geen probleem meer.
Bron: DeWereldMorgen
Bij de kranten denken we onmiddelijk aan Het Laatste Nieuws, de grootste krant van Vlaanderen, De Morgen een krant met linkse, socialistische roots. Maar ook De gazet van Antwerpen, het belang van Limburg zijn vaste waarden die iedereen wel kent, zelfs al is dat maar van horen zeggen.
Wat velen niet weten is dat er naast deze kranten ook bepaalde websites zijn die de minder vertegenwoordige stem laat horen in het medialandschap. Zo is er de website dewereldmorgen.be die een andere weg opgaat dan de traditionele kranten.
Zij brengen meer alternatieve gedachtegangen aan de oppervlakte. Want wat merken we, dat in de kranten de berichten alsmaar meer op elkaar beginnen te lijken en er steeds minder verscheidenheid te lezen valt. De berichten komen vaak van hetzelfde agentschap.
Mediakritiek heeft daar een broertje aan dood. Zij brengen nieuws dat vaak de gewone media niet haalt, wegens te ingewikkeld of gewoon oninteressant voor het grootste deel van de bevolking. Nieuws dat daarvoor niet minder goed is. Zo kan je over heel diverse zaken stukken lezen.
Een van de positieve punten aan de website van mediakritiek is dat er ruimte is voor opinie, en zeggenschap van de lezer. Zij kunnen hun mening plaatsen bij elk artikel, dat kan je niet zeggen van de kranten, zij kiezen zelf wie of wat er gepubliceerd wordt.
Misschien een kanttekening, op het eerste zicht lijkt de website ietwat rommelig, maar eenmaal je weet hoe je van hot naar her kan gaan, vormt dat geen probleem meer.
Bron: DeWereldMorgen
donderdag 25 november 2010
Oefening Blogpost 12 November
Eind vorige week is er in Duitsland commotie onstaan rond de minister van Financiën die tijdens een persconferentie zijn woordvoerder het vuur aan de schenen legde. De man had de persmappen immers nog niet uitgedeeld aan de aanwezige journalisten. Dat lag de minister blijkbaar zwaar op de maag en deze begon met een scheldtirade aan het adres van de woordvoerder, live op televisie.
Het betreffende filmpje is reeds een hit op Youtube, waar het momenteel al ruim een half miljoen keer is aangeklikt. De woordvoerder van minister Wolfgang Schäuble bood gisteren zijn ontslag aan en dat werd niet veel later ook aanvaard.
Filmpje :
De Duitse media hekelen de minister omwille van zijn horkerig gedrag tegenover zijn medewerker. De Bondskanselier Angela Merkel liet alvast weten het volste vertrouwen te hebben in haar minister, maar er lekte toch uit dat ze een vertrouwelijk gesprek heeft gehad waarin ze toch enige ongerustheid aan de dag stelde.
Bron: MarketObservation
Filmpje :
De Duitse media hekelen de minister omwille van zijn horkerig gedrag tegenover zijn medewerker. De Bondskanselier Angela Merkel liet alvast weten het volste vertrouwen te hebben in haar minister, maar er lekte toch uit dat ze een vertrouwelijk gesprek heeft gehad waarin ze toch enige ongerustheid aan de dag stelde.
Bron: MarketObservation
zaterdag 20 november 2010
Politiek en Facebook : een perfecte combinatie
Al gedurende enkele maanden maakt de krant De Morgen er een erezaak van om wekelijks de lezers van hun online krant te laten genieten van de Belgische politiek, maar op dan wel op een eigenwijze manier.
De krant was en is er zich van bewust dat de lezers na enkele maanden van regeringsonderhandelingen niet altijd precies meer weten hoe de vork in de steel zit. Wie is de bemiddelaar, wie zit er allemaal aan de onderhandelingstafel en wie doet er wat. Daar hebben zij nu iets op gevonden. De Morgen vertelt aan zijn lezers elke week opnieuw wat er precies gebeurt is in die bepaalde week, incluis grappige anekdotes.
Zo was er ook deze week een actualiteitsflits van DeMorgen met onder andere minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege die vertelt dat we ermee zullen moeten leren leven in de toekomst, en dat naar aanleiding van de overstromingen in de Vlaamse ardennen en andere grote delen van het land.
Als je even wat vrije tijd hebt, en je weet niet wat te doen, en je interesseert je wel voor wat luchtigheid in combinatie met de politiek. Ga dan gauw eens naar de webpagina van DeMorgen. Op een speelse manier ben je dan meteen weer op de hoogte wat er allemaal aan de hand is in de Belgische politiek, ook al ben je absoluut niet geïnteresseerd in politiek, deze hilarische insteken zal je toch kunnen smaken.
Hieronder vind je alvast de dolle fratsen van afgelopen week.
De krant was en is er zich van bewust dat de lezers na enkele maanden van regeringsonderhandelingen niet altijd precies meer weten hoe de vork in de steel zit. Wie is de bemiddelaar, wie zit er allemaal aan de onderhandelingstafel en wie doet er wat. Daar hebben zij nu iets op gevonden. De Morgen vertelt aan zijn lezers elke week opnieuw wat er precies gebeurt is in die bepaalde week, incluis grappige anekdotes.
Zo was er ook deze week een actualiteitsflits van DeMorgen met onder andere minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege die vertelt dat we ermee zullen moeten leren leven in de toekomst, en dat naar aanleiding van de overstromingen in de Vlaamse ardennen en andere grote delen van het land.
Als je even wat vrije tijd hebt, en je weet niet wat te doen, en je interesseert je wel voor wat luchtigheid in combinatie met de politiek. Ga dan gauw eens naar de webpagina van DeMorgen. Op een speelse manier ben je dan meteen weer op de hoogte wat er allemaal aan de hand is in de Belgische politiek, ook al ben je absoluut niet geïnteresseerd in politiek, deze hilarische insteken zal je toch kunnen smaken.
Hieronder vind je alvast de dolle fratsen van afgelopen week.
zondag 14 november 2010
Call Of Duty: Black Ops eindelijk in de winkelrekken.
De langverwachte opvolger van het vorig jaar uitgebrachte Call Of Duty : Modern Warfare 2 is afgelopen dinsdag uitgekomen. Hij heet Call Of Duty: Black Ops. Miljoenen fans van over heel de wereld hadden hun game al weken op voorhand besteld om toch maar op de dag zelf niet voor een verrassing te staan.
Zo gaf Microsoft al te kennen dat nauwelijks een uur na de lancering van het spel, al reeds 1 miljoen Xbox Live spelers het spel speelden.
Het spel zelf gaat terug naar de periode van de koude oorlog. Het gaat vooral om de geniepige strijd tussen de verschillende veiligheidsdiensten in deze periode. De multiplayeroptie lijkt steeds meer aan belang te winnen bij de first person shooters.
Analisten uit de game-industrie verwachten dat het spel zo'n goede achttien miljoen keer over de toonbank zal gaan, wat wederom een nieuw record zou betekenen.
In het spel zelf heb je verschillende opties. Je kan een singleplayer game spelen die het volledige verhaal vertelt over de periode en waarin je de controle hebt over een karakter dat bepaalde opdrachten tot een goed einde moet brengen.
Maar er is ook een Multiplayermodus, daarvoor heb je wel een internetverbinding nodig om met spelers van over de hele wereld in contact te komen. Daarin heb je wederom verschillende opties. Je kan in een team tegen een ander team spelers je kogels lossen, of elk afzonderlijk en ontdekken of jij nu wel degelijk de beste bent van allemaal.
Nieuw in deze Call Of Duty is de Zombie mode, waarin je in een huis terecht komt dat bestormd wordt door zombies en die jij moet proberen her te veroveren. Maar ook een "Wager-match" waarin je een weddenschap aangaat voor X aantal 'coins' is helemaal nieuw. Ook het spel waar iedereen met hetzelfde wapen van start gaat en elke tijdsperiode iedereen een ander wapen krijgt, is een functie die er bij de voorgangers van Black Ops niet was.
Wie toch nog niet overtuigd was, hoop ik dat je zo warm gemaakt heb om deze langverwachte opvolger van modern warfare II een kans te geven zichzelf te bewijzen.
Bron: www.callofduty.com
Zo gaf Microsoft al te kennen dat nauwelijks een uur na de lancering van het spel, al reeds 1 miljoen Xbox Live spelers het spel speelden.
Het spel zelf gaat terug naar de periode van de koude oorlog. Het gaat vooral om de geniepige strijd tussen de verschillende veiligheidsdiensten in deze periode. De multiplayeroptie lijkt steeds meer aan belang te winnen bij de first person shooters.
Analisten uit de game-industrie verwachten dat het spel zo'n goede achttien miljoen keer over de toonbank zal gaan, wat wederom een nieuw record zou betekenen.
In het spel zelf heb je verschillende opties. Je kan een singleplayer game spelen die het volledige verhaal vertelt over de periode en waarin je de controle hebt over een karakter dat bepaalde opdrachten tot een goed einde moet brengen.
Maar er is ook een Multiplayermodus, daarvoor heb je wel een internetverbinding nodig om met spelers van over de hele wereld in contact te komen. Daarin heb je wederom verschillende opties. Je kan in een team tegen een ander team spelers je kogels lossen, of elk afzonderlijk en ontdekken of jij nu wel degelijk de beste bent van allemaal.
Nieuw in deze Call Of Duty is de Zombie mode, waarin je in een huis terecht komt dat bestormd wordt door zombies en die jij moet proberen her te veroveren. Maar ook een "Wager-match" waarin je een weddenschap aangaat voor X aantal 'coins' is helemaal nieuw. Ook het spel waar iedereen met hetzelfde wapen van start gaat en elke tijdsperiode iedereen een ander wapen krijgt, is een functie die er bij de voorgangers van Black Ops niet was.
Wie toch nog niet overtuigd was, hoop ik dat je zo warm gemaakt heb om deze langverwachte opvolger van modern warfare II een kans te geven zichzelf te bewijzen.
Bron: www.callofduty.com
vrijdag 12 november 2010
Wiki Oefening - Kaprijke
Kaprijke is een gemeente in de provincie Oost-Vlaanderen. Deze gemeente in de regio Meetjesland heeft een totale oppervlakte van 33,71 km² en telt ruim 6000 inwoners. Kaprijke heeft een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd en had tot de Franse Revolutie stadsrechten.
Geschiedenis
De naam Kaprijke komt zeer waarschijnlijk van de Gallo-Romeinse naam "Capriacum" wat zoveel betekent als 'Goed van Caprius' (Caprius is een persoonsnaam). Er is voor het eerst sprake van het huidige Kaprijke rond de 13e eeuw, na een periode van zes eeuwen verlatenheid. De Romeinen, die de nederzetting bouwden, sloegen immers in de 5de eeuw op de vlucht voor invallende Germanen.
In 1240 kreeg Kaprijke een keure van Johanna van Constantinopel waarmee het dus stadsrechten had.Gedurende de Middeleeuwen was een groot gedeelte ervan met heide en moeras bedekt, en diende Kaprijke te worden beschermd tegen de vernietigende invloeden van de zee.
In de late Middeleeuwen was Kaprijke een vrij welvarend stadje, vooral door aandeel van de lakenweverijk. Het Kaprijks laken was tot ver buiten de grenzen bekend om zijn hoge kwaliteit.
In de 16e eeuw werd Kaprijke gekweld door godsdienstoorlogen die verschrikkelijke oorlogen en plunderingen inhouden. Meer dan 20 jaar lang was Kaprijke verwoest en verlaten. Vanzelfsprekend was de nijverheid ook helemaal ten onder gegaan en het kwam er nooit meer tot volle bloei. Alles werd in het werk gesteld om het stadje te heropbouwen wat zich dan weer resulteerde in extra belastingen
Rond 1830, toen België onafhankelijk werd, was Kaprijke voornamelijk op landbouw afgestemd.
Samensmelting
De gemeente kreeg haar huidige vorm op 1 januari 1977 toen het aangrenzende Lembeke bij Kaprijke werd gevoegd. De reden waarom de gemeente naar de deelgemeente Kaprijke is genoemd en niet naar Lembeke, nochtans in zowel oppervlakte als inwonersaantal groter, is vooral te wijten aan het lobbywerk van de toenmalige Kaprijkse burgemeester Albert Windey. De gemeente heeft als beleid beide kernen gelijkwaardig te behandelen. Dus niet zoals bij de meeste gemeenten, met hoofddorp en deelgemeenten.
Trekpleisters
Een grote trekpleister voor toeristen is het grootste dorpsplein van Oost-Vlaanderen. Het zuidelijke deel van het vroegere veel grote plein werd al in de 19de eeuw verkaveld.
Een grote trekpleister voor toeristen is het grootste dorpsplein van Oost-Vlaanderen. Het zuidelijke deel van het vroegere veel grote plein werd al in de 19de eeuw verkaveld.
Een van de bekendste inwoners is Hippoliet Van Peene, de schrijver van De Vlaamse Leeuw, het Vlaamse volkslied. De man werd in 1811 geboren in de gemeente en stierf 53 jaar later.
Bron: Wikipedia
Bron: Wikipedia
zondag 7 november 2010
Een avondje Theater!
Wie gaat er nu niet graag een avondje uit naar het theater? Voor ieder is er wat wils. Je moet er alleen je ogen voor open houden. Niet iedereen houdt van opera of musicals, of de hypermoderne absurde theatervoorstellingen waarna je met een gevoel van ongeloof naar buiten slentert. Nee, er is onnoemelijk veel.
Gaande van een comedyshow om eens je lachspieren te laten werken, of een oud verhaal dat al tientallen jaren gespeeld wordt. Jong of oud, iedereen vindt zijn gading.
Ik heb alvast een theatervoorstelling uitgepikt die me wel de moeite leek om aan jullie voor te stellen.
MOS, een theatherproductie gemaakt door jongeren én voor jongeren.
"In het kader van het 74ste landjuweelfestival wordt er aan amateurtheatergezelschappen de kans gegeven om voor het grote publiek te staan. Tejatergroep Oeps! uit Olen is een van de 4 groepen jongeren die meedoen. Zij brengen het wrange, en muzikale stuk MOS.
Gaande van een comedyshow om eens je lachspieren te laten werken, of een oud verhaal dat al tientallen jaren gespeeld wordt. Jong of oud, iedereen vindt zijn gading.
Ik heb alvast een theatervoorstelling uitgepikt die me wel de moeite leek om aan jullie voor te stellen.
MOS, een theatherproductie gemaakt door jongeren én voor jongeren.
"In het kader van het 74ste landjuweelfestival wordt er aan amateurtheatergezelschappen de kans gegeven om voor het grote publiek te staan. Tejatergroep Oeps! uit Olen is een van de 4 groepen jongeren die meedoen. Zij brengen het wrange, en muzikale stuk MOS.
MOS staat voor een van de zes hoofdpersonages die net een beetje anders is dan de 5 andere medeactrices. Zij heeft een ander kleed en zwarte schoenen aan. De overige vijf zijn bijna uniform gekleed. Dezelfde oubollig omajurk en witte schoenen. Deze groep werkt in een naaiatelier waar elke dag dezelfde is als de vorige.
Van meet af aan duidelijk dat Mos het buitenbeentje is. De vrouwen hebben het over appeltjes, witloof en ‘lachen met de buren’, en hoe gezellig het toch allemaal is. Mos heeft geen man. De anderen negeren dat en doen net alsof ze een man heeft.
In het midden van het stuk, is er een intermezzo waar pijnlijk duidelijk wordt dat niemand van hen een mooi leven heeft. Een film wordt afgespeeld waarin te zien dat ze allen eenzaam zijn. De een heeft een kinderdroom die nooit uitgekomen is, de ander heeft een drankprobleem. Nog een ander is diepgelovig en probeert toch nog het beste in de mensen te zien. Ze doen net alsof er niets aan de hand is, alsof ze gelukkig zijn. Ze weten het van elkaar maar ze willen het niet onder ogen zien. Mos is anders. Water dat stil staat, gaat stinken. Het stinkt er al dagen, zo zingt ze enkele malen in het stuk. De dieperliggende betekenis is pijnlijk voelbaar.
Wanneer Mos ingaat op de vijf vrouwen, en vooral Jet, die het leiderschap van de groep op zich heeft genomen, gaat het mis. De andere werknemers beginnen toch te twijfelen of ze wel moeten doorgaan met haar in het gareel te proberen houden. De groep begint langzaam maar zeker verdeeld te geraken.
Deze theatervoorstelling zit vol symboliek. Zo staan de zwarte schoenen van Mos symbool voor het slechte, althans in de ogen van de andere naaisters. Zij hebben allen witte schoenen aan, als teken van het goede. Zij zijn de goede en Mos de slechterik.
“Water dat stil staat, gaat stinken, het stinkt hier al dagen.” Wanneer je je niet verder ontwikkelt en blijft hangen bij hetgeen de maatschappij verwacht, ontstaat er bij jezelf een wrang gevoel. Het gevoel dat je geen actie ondernomen hebt om er wat aan te doen. Dat is het water dat stil staat."
“Water dat stil staat, gaat stinken, het stinkt hier al dagen.” Wanneer je je niet verder ontwikkelt en blijft hangen bij hetgeen de maatschappij verwacht, ontstaat er bij jezelf een wrang gevoel. Het gevoel dat je geen actie ondernomen hebt om er wat aan te doen. Dat is het water dat stil staat."
Bron: Landjuweelfestival 2010
Kristof Blomme
zondag 31 oktober 2010
Keizer Facebook. Sociale netwerken helemaal niet sociaal - een analyse
Zijn we zo hard op ons hoofd gevallen dat we onze vrijheid van communicatie inleveren bij Facebook en andere zogenaamde sociale netwerksites? Zijn we zo gek deze nieuwe almachtige keizers te laten beslissen over wat wel en niet mag in het samenlevingsverkeer? Zijn we zo dom om te begrijpen dat de nieuwe sociale netwerken helemaal niet zo sociaal zijn?
Vele samenlevingen hebben zich ontwikkeld langs stromen en rivieren. De Nijl, de Rijn, de Gele Rivier, de Ganges, de Amazone met al zijn zijrivieren, allemaal waren en zijn het levensaders van heel diverse samenlevingen.
Al duizenden jaren lang breiden we onze transport- en communicatiemiddelen voortdurend uit, met wegen en kanalen, met spoorwegen, met luchtverkeer en snelwegen, met telegrafie en telefonie. Opvallend is hoe we heel sterk het vrij verkeer van personen en goederen zijn gaan waarderen, hoeveel belang we hechten aan het vrij gebruik van communicatiemiddelen.
Vandaag krijgen samenlevingen in belangrijke mate ook vorm via virtuele rivieren, dat zijn de digitale netwerken of snelwegen waarover we de jongste decennia beschikken. Je zou het internet als de mondiale digitale hoofdstroom kunnen beschouwen.
Meteen stoten we op een probleem. Want de vrijheid van verkeer en van communicatie die we zo vanzelfsprekend zijn gaan vinden, is op internet veel minder gegarandeerd dan men zou veronderstellen. Internetproviders lijken er genoeg van te hebben om alle informatie die op het net wordt geplaatst, of ze nu komt van Google of van een lokale blogger, even snel tot bij de surfers te brengen.
Die netneutraliteit willen ze nu doorbreken zodat gevestigde en kapitaalkrachtige websites voorrang zouden krijgen. Al de rest, waaronder alternatieve media zoals DeWereldMorgen.be, zouden genoegen moeten nemen met een lagere snelheid. Ze zullen daardoor minder mensen bereiken en dreigen tot tweederangswebsites te worden gemarginaliseerd. Het is de ironie ver voorbij wanneer Google, Facebook, YouTube voor het gemak ‘vergeten’ dat zij net door die neutraliteit groot zijn geworden
Facebook, een sprookje dat slecht zal eindigen
Facebook, Twitter, Netlog, LinkedIn, MySpace, YouTube, Flickr, Friendster, Orkut, hun reikwijdte kan mondiaal of continentaal dan wel regionaal of nationaal belangrijk zijn. Doorslaggevend is vooral dat deze netwerksites in onze samenlevingen meer en meer de rivieren zijn waarlangs we ons maatschappelijk verkeer organiseren… voor privé contacten, voor ontmoetingen allerhande, voor culturele manifestaties, voor sollicitaties, voor maatschappelijk debat, voor de verspreiding van informatie en ideeën, voor petities en sociale strijd.
We zien hoe tal van verenigingen, bewegingen, bedrijven, partijen, media (waaronder ook DeWereldMorgen.be, jawel), culturele en onderwijsinstellingen deze nieuwe media omarmen en er zich verdringen om aandacht te werven. Er is geen twijfel mogelijk, deze sociale netwerken zijn intussen immens belangrijke publieke ruimten. Facebook bijvoorbeeld telt vandaag meer dan een half miljard actieve gebruikers.
Dan is het wel onbegrijpelijk dat we van deze sociale netwerken beperkingen zouden aanvaarden op het vrije verkeer van communicatie die we nooit zouden aanvaarden op onze echte stromen, rivieren en wegen.
Oh almachtige keizer Facebook
Facebook heeft namelijk al meer dan eens Facebookpagina’s geschrapt, in juni 2010 bijvoorbeeld de ‘Boycott BP’-pagina met 800.000 gebruikers, in september 2010 tijdelijk ook de pagina van Studio Brussel met 115.000 fans. Dat gebeurde zonder recht op verweer, zelfs zonder enige uitleg.
Staan we echt toe dat keizer Facebook de republiek afschaft?
Niet enkel pagina’s, ook foto’s worden op een arbitraire en zonder tegensprekelijke procedure verwijderd. Facebook blijkt ondermeer het principe te huldigen dat tepels van borsten niet te zien mogen zijn. Indien de krachtige sociale netwerken uit de middeleeuwen of de oudheid dit principe zouden huldigen over wat mag en niet mag in de publieke ruimte, we zouden vandaag tal van meesterlijke kunstwerken moeten missen.
Hoe kan het dat we dan in de 21ste eeuw zouden toelaten dat onze nieuwe sociale netwerken de absolute macht bezitten om te beslissen over de invulling van de publieke ruimte? Staan we echt toe dat keizer Facebook de democratische rechten aan de kant schuift en de republiek afschaft? Dat is heus niet overdreven voorgesteld in een digitale samenleving waarin je toegangsticket tot Facebook beslist of je al dan niet bestaat.
Antwoord van ‘deskundigen’ voldoet niet
De samenleving is, verwonderlijk genoeg, niet hard bezig met deze vragen. De politieke wereld biedt geen antwoord. Velen uit de academische wereld en ook van consumentenorganisaties beperken er zich toe te antwoorden dat Facebook een gratis dienst is van een privébedrijf. En daaraan kan je geen rechten ontlenen. Welnu, dat antwoord voldoet niet.
Want de parallel met de vrijheid van verkeer op een rivier of op de openbare weg gaat wel degelijk op. Dat we zo dom zijn om – net als trouwens in grote mate in de beginperiode van de spoorwegen – deze nieuwe communicatiewegen door privébedrijven te laten domineren, tot daar aan toe. Dat kan altijd nog veranderen overigens.
Maar ze vervullen in elk geval, net als echte rivieren en wegen, een publieke functie. En dus kan het niet dat zij het absolute recht verwerven om autocratisch te beslissen wie zich wel en wie zich niet op deze wegen mag bewegen, dit laatste zelfs zonder dat daar enige uitleg voor verschuldigd zou zijn. Met andere woorden, het is nonsens dat een privébedrijf mag vastleggen wie wel en niet mag varen op de rivier. Dat recht komt de samenleving en de door haar democratisch gelegitimeerde overheid toe.
Is er iemand die zou aanvaarden dat het nageslacht van Thomas Edison de uitvinding van elektriciteit nog altijd in privé-eigendom heeft en kan beslissen wie wel en niet op het elektriciteitsnet mag?
Sommigen zullen verstoord reageren op deze suggestie dat Facebook eigenlijk niet in privé handen kan blijven. Maar is er iemand die zou aanvaarden dat het nageslacht van Thomas Edison de uitvinding van elektriciteit nog altijd in privé-eigendom heeft en eigenmachtig zou kunnen beslissen wie wel en wie niet op het elektriciteitsnet mag?
Dan is het dus verstandig om ons allemaal die cruciale vraag te stellen: mogen sociale netwerksites zich ontwikkelen tot de dominante publieke ruimte – waarin het maatschappelijke debat en dus de democratie zich afspeelt – en die publieke functie privatiseren? Kunnen zij met andere woorden de publieke ruimte inpalmen en uitoefenen als privaat bezit? En mogen ze daarvan dan een marktplaats maken?
Als het over een echte rivier of stroom gaat, heeft de samenleving al lang haar antwoord geformuleerd. Dat kan niet. Omdat de publieke ruimte aan niemand mag toebehoren. Omdat de vrijheid van de markt moet inbinden of zelfs eindigt waar ze botst met de rechten van de samenleving en van de democratie.
Hoog tijd om in deze 21ste eeuw het antwoord te formuleren voor internet en voor digitale sociale netwerken.
Bron: DeWereldMorgen
zondag 24 oktober 2010
"Googlen leidt tot kennisvernauwing"
Het gebruik van de Google leidt tot kennisvernauwing. Dat zegt de schrijver Siva Vaidhyanathan van het boek The Googlization of Everything.
De Amerikaanse hoogleraar (43) media en recht aan de University of Virginia, windt er in een interview met de Nederlandse krant de Volkskrant geen doekjes om.
"Een commercieel bedrijf dat als missie heeft alle informatie wereldwijd toegankelijk en bruikbaar te maken, moet je wantrouwen. Google is een bedrijf, dat net als andere bedrijven één doel heeft, waar overigens niets mis mee is, en dat is geld verdienen."
Vaidhyanathan beschrijft in zijn boek hoe Google op steeds meer terreinen directe en indirecte invloed krijgt op onze levens. "Door de zoekmachine vergooglet onze kennis en de toegang daartoe, via Gmail vergooglet de communicatie en door die twee ontwikkelingen vergooglen wij zelf."
Bronnen: DeMorgen
Kristof`
Abonneren op:
Posts (Atom)